اين مقام مسوول با ياد آوري ثبت تعزيه خوزستان در سال 1387 گفت: شيدونِه سازه‌اي چهارگوش، طاقدار و از جنس چوب است که با ابعاد مختلفي و با ديواره‌هاي مشبک و معمولاً به رنگ سبز که درقسمتي از ديواره نقاشي‌هايي ازتمثيل ائمه يا صحنه‌هايي ازوقايع عاشورا کشيده مي‌شود، اين نقاشي ها با عنوان‌هاي مختلفي از امامان و فرزندان آنها مانند: شيدونِه حضرت علي(ع)، علي اصغر(ع)، حضرت قاسم (ع)، حضرت زينب (ع)، نامگذاري شده‌اند
وي تصريح کرد: هرکدام ازشيدونِه يا شهيدانه‌ها مختص به يک محله است وهرساله ايام محرم درجاي مشخصي درهمان محله نصب شده و با قراردادن کتاب مقدس، شمع وحنا زينت مي‌يابد.
«پور فرخي» افزود: درنزديکي مساجد قديمي چون:مسجد جامع دزفول، مسجد ميان دره(مسجد علي‌ابن ابيطالب(ع) )، مسجد عبابافان و درمحله‌هاي قديمي چون: محله پيرنظر، کرناسيون و... نيزشيدونه‌هايي برپا مي‌شود.
وي با اشاره به اينکه شيدونه‌هاي شوشتر برخلاف دزفول جايگاه ثابتي ندارند،گفت: در قديم تعدادي از عزاداران شيدونه‌ها را بر روي شانه‌هاي خود نهاده و همراه هيأت درمسير مورد نظر به نشانه عزا حرکت مي‌دادند.
وي اظهار داشت: برخي از شيدونه‌هاي شوشتر نيز مختص روزهاي خاصي از ايام محرم است همچون «شيدونه کورِه» که در روزهاي تاسوعا و عاشورا به هنگام حرکت نمايش داده مي‌شود.
خاطر نشان مي‌شود معمولاً مراکز قديمي شهرمحل تجمع مردم درظهر روز عاشورا واجراي مراسم تعزيه است. در دزفول درنزديکي بقعه پيررودبند، درشوشترمنطقه امامزاده عبداله، در رامهرمز در محله‌ي علمدار است.
شايان ذکر است، مي توان گفت شيدونه‌ها شکل ديگري ازنخلها هستندکه دربرخي ازشهرهاي ايران با ابعاد وکاربردي متفاوت به روش‌هاي مختلفي درايام محّرم نمايش داده مي‌شوند. اما آنچه دراين ميان مشترک است اينکه همه نشان دهنده و نماد عزاداري به حساب مي‌آيند.
/110
انتهای پیام/
